پندری: چندی پیش صادق حاجی‌پور در یادداشتی با عنوان «مسیر ریل‌‌شده‌ای که گراش به مقصد دانشگاه فرهنگیان دارد» نوشته بود در کنار تاسیس واحد برادران دانشگاه فرهنگیان در لار، نیاز است واحد خواهران این دانشگاه در گراش نیز تاسیس شود. مجتبی‌بنی‌اسدی که همانند حاجی‌پور دانش‌آموخته‌ی دانشگاه فرهنگیان است، از این ایده دفاع و دلایل خود را تشریح کرده است. این یادداشت را بخوانید:
• به عنوان مقدمه
نگارنده در سال‌ِ پایانی تحصیل در دانشگاه فرهنگیان، اشکال‌هایی را به مراکز دانشگاه وارد می‌دانست و می‌داند (بیشتر در پندری). از جمله مهمترین این موارد می‌توان به بسترِ فیزیکیِ آموزشی و رفاهیِ دانشگاه فرهنگیان اشاره کرد. به صورتی که کلاس‌هایِ دانشگاه فرهنگیان، تفاوت چندانی نسبت به کلاس‌های دبیرستان نداشت؛ که در واقع اصلا تفاوتی نداشت. وضعیت خوابگاه و تعداد زیاد افراد ساکن در یک اتاق هم از دیگر معضلات بود.
اشکال دیگر، کمبودِ نیرویِ علمیِ متخصص و به‌روز در این دانشگاه بود. هم در عرصه‌ی دروس تربیتی و هم دروس پایه و تخصصی. به نظر می‌رسد دو اشکال فوق در منطقه (جنوب فارس) با همکاری دو شهرِ همسایه قابل حل باشد.
• مسئله‌ی بسترِ فیزیکی
خدا را شکر همتِ والای خیّرینِ منطقه و به‌خصوص خیّرینِ گراشی، طی این سال‌ها برای همه مشخص شده است. از این رو می‌توان یکی از محدودیت‌هایِ مراکز دانشگاهِ فرهنگیان را به یک مزیت برای منطقه (و گراش) تبدیل کرد. همین‌طور که ما خیّرینِ مدرسه‌ساز را در جامعه‌ی امروز داریم، می‌توانیم خیّرین دانشگاه‌ساز هم داشته باشیم، ان‌شاءالله.
• مسئله‌ی تیمِ آموزشی
گراش به نسبت جمعیت، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان مقطع دکتری کم ندارد. (البته مدرکِ به تنها، نشان از شایستگی جهت تربیت و آموزش نیست). گرچه خودِ بدنه‌ی آموزش و پرورش هم نیروهای متخصص بومی (و غیر بومی) قابل ذکری را در خود دارد. البته در بین نیروهایِ حوزوی شهر هم نخبگانِ علمیِ قوی‌ای را در سطح چهار (معادل دکترا) داریم که می‌تواند به تربیت و آموزشِ بهترِ معلمان کمک کنند. اما باز می‌توان این تیم آموزشی را با همکاری و تبادل نیرو بین دو شهر همسایه بهتر کرد. البته می‌توان ضلع سومی هم برای تکمیل تیم آموزشی پیشنهاد داد به نام نیروهایِ متخصص اِوزی.
راه‌اندازی دانشگاه فرهنگیان (برادران) در شهر لار، به همت دکتر جعفرپور، نماینده‌ی به‌زودی سابقِ منطقه، کاری ارزشمند برای منطقه است. برای تکمیلِ پازلِ دانشگاه فرهنگیان در منطقه، نیازمند یک واحد خواهران در منطقه هستیم.
به چند دلیل، گراش پیشنهاد ایده‌آلی برای دانشگاه فرهنگیان واحد خواهران محسوب می‌شود:
اول، نزدیکی دو شهر، امکان تبادل اساتید را تسهیل می‌کند. به شکلی که نیروهایِ متخصص لار به کمک مرکز فرهنگیان گراش بیایند و نیروهای متخصص گراش به کمک مرکز فرهنگیان لار. این مورد، مشکل کمبود نیروهایِ آموزشی در دانشگاه فرهنگیان را تا حد قابل قبولی حل می‌کند. البته این روش مختص امروز نیست؛ در دهه‌ی شصت و هفتاد که دانش‌سرای تربیت‌معلم، همزمان در لار و گراش برقرار بود، انتقال اساتید نیز انجام می‌گرفته است. شاهد عرضم صحبت‌های آقای غلامحسین رسولی‌نژاد از فرهنگیان بازنشسته است. ایشان در دانش‌سرای تربیت‌معلم لار تحصیل کرده (بیشتر در شماره چهارم نشریه فانوس ـ پندری). و سال‌ها بعد مسئولیت دانش‌سرایِ تربیت‌معلم گراش را بر عهده گرفته است. رسولی‌نژاد از اساتیدِ خود که در دانش‌سرایِ لار داشته، برای تدریس در دانش‌سرایِ گراش، دعوت می‌کرده است. البته ایشان، تربیت‌معلمِ لار را از منظر علمی قوی می‌داند، که نویسنده‌ی این متن، شخصِ غلامحسین رسولی‌نژاد را شاهدی بر این مدعا می‌داند.
دوم، سابقه‌ی درخشان گراش در عرصه‌ی تربیت نیروهایِ قوی در سطح منطقه، استان و حتی کشور است. غلامحسین رسولی‌نژاد از مسئولینِ دانش‌سرایِ تربیت‌معلم امام محمد باقر(ع) گراش، موفقیتِ فارغ‌التحصیلانِ این دانش‌سرا، در مجموعه‌هایِی که مشغول به خدمت شده‌اند را شاهدی بر موفقیت و درخشانیِ دانش‌سرایِ گراش می‌داند. و حتی به رسیدنِ این فارغ‌التحصیلان به مراتب بالای اداری در سطح اداره‌کل و حتی وزارت‌خانه هم اشاره داشته‌اند. البته رسولی‌نژاد از عوامل موفقیت دانش‌سرایِ قدیم را هماهنگیِ و هم‌دلی تیمِ کاری از لحاظ روحی و روحیه‌ی ایثار و از خود گذشتگی مدرسانِ دانش‌سرا عنوان می‌کند.
• قبل از پایان
البته پرواضح است که راه‌اندازی این دانشگاه‌ها در منطقه (و گراش)، ایجاد انگیزه‌ای برای ادامه تحصیلِ مقاطع پایین‌تر از دکترا ـ به خصوص فرهنگیان عزیز ـ می‌شود که جایِ بسی امیدواری است.
این نکته هم قابل ذکر است که سنگ بزرگ نشانه‌ی نزدن است. ما در شروع کار نباید به دنبال تعدد رشته‌ها و پذیرش بالای دانشجو باشیم. می‌توان برای شروع و تأمین نیروی مناسب، از یک رشته، به طور مثال علوم ترتبیتی (آموزش ابتدایی) ـ که اتفاقا منطقه نیاز بیشتری به نیروهای بومی در این رشته دارد ـ کار را آغاز کرد و پله‌پله تعداد رشته‌ها و پذیرش دانشجوها را افزایش داد.
• حرفِ اول و آخر: یک تیمِ قوی در دو شهر
با فراهم کردن بسترِ فیزیکیِ مناسب با همت خیّرین و پیگیریِ مسئولین، به خصوص مهندس حسین‌زاده، نماینده‌ی محترمِ منطقه در مجلس شورای اسلامی، می‌توان واحد خواهرانِ دانشگاه فرهنگیان را در کنار لار، برای گراش نیز تأسیس و راه‌اندازی کرد. رسیدن به روزیِ که دو مرکز دانشگاه فرهنگیان در جنوب فارس، الگویِ عملی شود برای دیگر مراکزِ فرهنگیانِ سطح کشور، دور از دسترس نیست. به امید روزی که جنوب فارس را نه فقط به خاطر خیّرینِ نیک‌اندیش‌اش، که به واسطه‌ی دانشگاه فرهنگیان‌اش نیز شناخته شود.
۲ نظر
ان شاءالله هر چه سریع تر دانشگاه فرهنگیان در گراش تاسیس شود تا کمتر شاهد هدر رفتن استعداد دختران شهرمان به دلیل مخالفت های خانواده و …. با ادامه تحصیل در شهر های دیگر باشیم.